Άραγε τι θα γράψει η ιστορία για την Πρωτομαγιά του 2012;

Ας αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του!

Συγκέντρωση εργατών και αγροτών στη Λιβαδειά το Μάη του 1919

Στις 20 Ιούλη του 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς κατέληξε σε μια απόφαση που σφράγισε την ιστορία του εργατικού κινήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. «Σκοπός μας - έλεγε η απόφαση, είναι να οργανωθεί μια μεγαλειώδης διαδήλωση σε συγκεκριμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο ώστε ταυτόχρονα σ' όλες τις χώρες και σ' όλες τις πόλεις, την ίδια συμφωνημένη ημέρα, οι εργάτες να απαιτήσουν απ' τις δημόσιες αρχές να μειώσουν με νόμο την εργάσιμη ημέρα στις οκτώ ώρες και να εφαρμόσουν στην πράξη τις υπόλοιπες αποφάσεις του Συνεδρίου του Παρισιού.

Έχοντας υπόψη το γεγονός ότι μια παρόμοια διαδήλωση έχει ήδη αποφασιστεί για την 1η Μαΐου 1890 από την Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας στο Συνέδριό της, το οποίο συνήλθε στο Σαιντ Λούις τον Δεκέμβριο του 1888, η ημερομηνία αυτή υιοθετείται και για την διεθνή διαδήλωση. Οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την διαδήλωση αυτή σύμφωνα με τις συνθήκες που τους έχουν επιβληθεί απ' την συγκεκριμένη κατάσταση κάθε χώρας».

Έτσι γεννήθηκε η Εργατική Πρωτομαγιά. 
Όμως δε γεννήθηκε τυχαία, ούτε αυθαίρετα επιλέχθηκε η 1η Μάη κάθε έτους να είναι η μέρα όπου η εργατική τάξη σε όλο τον πλανήτη θα απεργεί και θα διεκδικεί μαχητικά την ικανοποίηση των αιτημάτων της. Λίγα χρόνια πριν το συνέδριο του Παρισιού, η εργατική τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών σφράγιζε ανεξίτηλα την Πρωτομαγιά με τα χρώματα της ταξικής πάλης που διεξάγει το προλεταριάτο κατά των αστών.

Το 1884, στο συνέδριό της η νεοσύστατη, τότε, Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας αποφάσισε ότι η 1η Μάη του 1886 θα είναι μέρα ενός εκτεταμένου απεργιακού αγώνα των εργατών, με σκοπό την καθιέρωση του Οκταώρου. Την απόφαση αυτή, στη συνέχεια, την πήρε στα χέρια της η ίδια η εργατική τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών και την έκανε πράξη. Όσο, δε, πλησίαζε η εν λόγω ημερομηνία, τόσο περισσότερο ζούσαν οι Αμερικανοί εργάτες τον πυρετό της μάχης.


Στην Πρωτομαγιάτικη απεργία του 1886 στις ΗΠΑ γύρω στο μισό εκατομμύριο εργάτες παράτησαν τη δουλειά τους και συνενώθηκαν στους δρόμους του αγώνα. Σημαντικές απεργίες και διαδηλώσεις έγιναν στις περισσότερες από τις μεγάλες πόλεις, αλλά και στις μικρές πόλεις και κωμοπόλεις. Επίκεντρο, όμως, του αγώνα αναδείχτηκε το Σικάγο, με 90.000 διαδηλωτές στους δρόμους. Ήταν τόσο μεγάλη και τόσο επιβλητική η κινητοποίηση της εργατικής τάξης του Σικάγο που οι καπιταλιστές θεώρησαν πως έπρεπε να επιβληθούν δυναμικά. Έτσι πραγματοποίησαν ένα από τα πιο επαίσχυντα εγκλήματά τους σε βάρος των εργατών. Στις 3 Μάη, η αστυνομία πυροβόλησε εν ψυχρώ εναντίον εργατών που διαδήλωναν - κατά των απεργοσπαστών - έξω από το εργοστάσιο θεριστικών μηχανών Μακ Κόρμικ. Το αποτέλεσμα ήταν να δολοφονηθούν εν ψυχρώ 4 διαδηλωτές και να τραυματιστούν αρκετοί. Την επομένη, 4 Μάη, η εργατική τάξη του Σικάγο πραγματοποίησε διαδήλωση διαμαρτυρίας στο Χέιμαρκετ, όπου κάποιος προβοκάτορας έριξε βόμβα, σκοτώνοντας έναν και τραυματίζοντας πάνω από 70 αστυνομικούς. Οι υπόλοιποι αστυνομικοί ανασυγκροτήθηκαν κι άρχισαν να πυροβολούν εναντίον του πλήθους, προκαλώντας πλήθος τραυματιών και τουλάχιστον έναν νεκρό. Τις επόμενες μέρες πέθαναν άλλοι έξι τραυματίες αστυνομικοί, αλλά ο θάνατός τους ήταν συνέπεια τραυματισμών που υπέστησαν από τους αδιάκριτους πυροβολισμούς των συναδέλφων τους.

Μεταλλωρύχοι στην είσοδο μεταλλευτικής στοάς στην Πλάκα Λαυρίου το 1898

Η, από κάθε άποψη, τραγωδία του Χέιμαρκετ έδωσε την ευκαιρία στο αστικό κράτος να προχωρήσει σε συλλήψεις εργατών ηγετών. Συγκεκριμένα, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε σκηνοθετημένη δίκη οκτώ άνθρωποι που είτε δε βρίσκονταν στην πλατεία του Χέιμαρκετ όταν ρίχτηκε η βόμβα είτε δεν ήταν σε θέση έμμεσα ή άμεσα να έχουν την παραμικρή εμπλοκή σ' αυτήν την υπόθεση. Τελικά, από τους 8 οι Πάρσανς, Σπάις, Φίσερ και Ενγκελ απαγχονίστηκαν στις 11 Νοέμβρη 1887, ο Λιγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του και οι Νημπ, Σουάμπ και Φίλντεν καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια καταναγκαστικά έργα.
Η πρωτομαγιάτικη απεργία του 1886 είχε ως αποτέλεσμα 185.000 εργάτες να κερδίσουν το 8ωρο και τουλάχιστον 200.000 εργάτες να μειώσουν το χρόνο εργασία τους από τις 12 στις 10 και 9 ώρες. Σε πολλές επίσης περιοχές αναγνωρίστηκε η ημιαργία του Σαββάτου, ενώ αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία. Ηταν λογικό, επομένως, να υιοθετηθεί στη συνέχεια η Πρωτομαγιά ως η παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης. 
Άρχισε δε να γιορτάζεται ως τέτοια από το 1890. Ας δούμε όμως πότε άρχισε να γιορτάζεται και στην Ελλάδα.


 Από τον Γιώργο Πετρόπουλο 
Δημοσιευμένο στον Ριζοσπαστη  Ρ
Κυριακή 29 Απρίλη 2007

Η Εργατική πρωτομαγιά στην Ελλάδα
Εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Καλλιμάρμαρο Στάδιο γιορτάστηκε η πρώτη στην Ελλάδα Εργατική Πρωτομαγιά, στις 2 Μάη του 1893, με οργανωτή τον Σταύρο Καλλέργη και τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογό του.

Λίγα χρόνια πριν το 1890 ο Στ. Καλλέργης - εφαρμόζοντας την απόφαση της Β΄ Διεθνούς, που όριζε την 1η Μάη ως ημέρα αγώνων της εργατικής τάξης και τιμής προς τους Αμερικανούς εργάτες που δολοφονήθηκαν στο Σικάγο την 1η Μάη 1886 - οργάνωσε μια συγκέντρωση 
 συμβολικού γιορτασμού της Πρωτομαγιάς στους στήλες του Ολυμπίου Διός, μεταξύ φίλων και συντρόφων, όπου και 
 ανήγγειλε την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Συλλόγου και την έκδοση της εφημερίδας «ΣΟΣΙΑΛ  ΙΣΤΗΣ». Την Πρωτομαγιά του 1891 ο Στ. Καλλέργης μαζί με 12 ακόμα Σοσιαλιστές πήγαν ομαδικά στο φωτογραφείο Σούτσου και φωτογραφήθηκαν, σε ένδειξη συμβολικής συμμετοχής στην παγκόσμια διαμαρτυρία των εργαζομένων. Τον επόμενο χρόνο, την Πρωτομαγιά του 1892, 30 σοσιαλιστές με επικεφαλής τον Στ. Καλλέργη συγκεντρώθηκαν μπροστά στο Στάδιο, διαμαρτυρόμενοι κατά του «πλουτοκρατικού αθλίου συστήματος».

Το 1893 η Εργατική Πρωτομαγιά αποκτά για πρώτη φορά μαζικό χαρακτήρα. Στην εφημερίδα «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ» (αριθμός φύλλου 23, πρώτο 15ήμερο του Μάη 1893) αναγγέλλεται η πρωτομαγιάτικη εκδήλωση:

 «Στας δύο Μαΐου, ημέρα Κυριακήν, 5μ.μ. εις το Αρχαίον Στάδιον όπισθεν του Ζαππείου, εις την γέφυραν όπου είναι τα Αγγλικά μνημεία με κυπαρίσσια: Ολοι οι Σοσιαλισταί και οι υπό μισθόν πάσχοντες θα συναθροισθώσι διά να υπογράψωσι Ψήφισμα προς την Βουλήν των Ελλήνων...».

Οι συγκεντρωμένοι φθάνουν περίπου τους 2.000. Ενας μεγάλος αριθμός για την εποχή εκείνη, δεδομένων των πολιτικών συνθηκών, αλλά και του συνολικού πληθυσμού Αθήνας και Πειραιά που δεν
ξεπερνούσε τις 150.000. Τη μαζική αυτή συγκέντρωση αποτελούσαν μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου, αλλά και «μέγα πλήθος εκ των πασχουσών εργατικών τάξεων των ευρισκομένων υπό τον ζυγόν του μισθού...» όπως γράφει η εφημερίδα «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ» στο επόμενο φύλλο της.

Ο Στ. Καλλέργης, μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ανέπτυξε τη δράση και τους στόχους των σοσιαλιστών και διάβασε ψήφισμα, το οποίο κάλεσε να υπογράψουν για να κατατεθεί στη Βουλή.

Στο ψήφισμα σημειώνεται 
 «...διαμαρτυρόμεθα κατά του σημερινού πλουτοκρατικού αθλίου συστήματος και ζητούμεν την επί του παρόντος βελτίωσιν της θέσεως των εργατών και μισθωτών και την διάδοσιν των σοσιαλιστικών αρχών, με σκοπόν την κατάργησιν του κληρονομικού δικαιώματος και της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής διά νομίμων και ειρηνικών μέσων, εάν δε ταύτα αποδειχθώσιν ανεπαρκή τότε διά παντός μέσου να διαδώσωμεν, να επιβάλλωμεν και να εφαρμόσωμεν τας ιδέας μας». 
 Στη συνέχεια αναφέρεται το πλαίσιο αιτημάτων, αποκαλυπτικό για την κατάσταση της εργατικής τάξης την εποχή εκείνη:

«α) Την Κυριακή να κλείωσι τα καταστήματα και τα εργοστάσια καθ' όλην την ημέραν και οι πολίται να αναπαύονται.

β) Οι εργάται και οι μισθωτοί να εργάζονται 8 ώρες την ημέραν.

γ) Να απονέμεται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους, προς συντήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.

δ) Να καταργηθώσιν αι θανατικαί εκτελέσεις.

ε) Να καταργηθεί η διά χρέη προσωπική κράτησις και

στ) Το Διοικητικό Συμβούλιον του Κεντρικού Συλλόγου να επιδώσει το Ψήφισμα τούτο εις την Βουλήν».

Το Ψήφισμα υπέγραψαν 500 άτομα. Ομως καθώς η επίδοσή του στη Βουλή καθυστέρησε περίπου επτά μήνες, τα μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου συνέχισαν να μαζεύουν υπογραφές. Στις 2 Δεκεμβρίου 1893 όταν τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου με επικεφαλής τον Στ. Καλλέργη πήγαν στην Παλαιά Βουλή να επιδώσουν το Ψήφισμα, είχαν μαζευτεί 2.000 υπογραφές.

Ο πρόεδρος της Βουλής παραλαμβάνει το Ψήφισμα. Ο Καλλέργης ανέβηκε στο θεωρείο των δημοσιογράφων, περιμένοντας να ακούσει τον πρόεδρο να το διαβάζει, κάτι που δεν έγινε. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση του Καλλέργη, που από τα δημοσιογραφικά θεωρεία άρχισε δυνατά να αναφέρει το περιεχόμενο του Ψηφίσματος. 
Μια ομάδα αστυνομικών τον συλλαμβάνουν και τον τραβούν έξω από την αίθουσα της Βουλής, ενώ αυτός φωνάζει «Ζήτω ο Σοσιαλισμός». Ο Καλλέργης ξυλοκοπήθηκε από τα όργανα της τάξεως και δικάστηκε σε 12 ημέρες φυλάκιση. 

Έτσι, έληξε η πρώτη στην Ελλάδα Εργατική Πρωτομαγιά και τα γεγονότα που συνδέθηκαν με αυτή.

Τον επόμενο χρόνο, το 1894, Καλλεργικοί, Δρακουλικοί και Αναρχικοί παίρνουν την απόφαση να γιορτάσουν όλοι μαζί την Πρωτομαγιά. 
Η εκδήλωση σημείωσε τεράστια επιτυχία με τη συμμετοχή πάνω από 6.000 ατόμων.

Του Χρήστου Μανταλόβα

 Δημοσιευμένο στον Ριζοσπάστη 30 Απριλίου 2004  Ρ


Άραγε τι θα γράψει η ιστορία για την Πρωτομαγιά του 2012;


Σε τούτην εδώ την ιστορική συγκυρία, είμαστε εμείς που γράφουμε ιστορία, εμείς που αφήνουμε παρακαταθήκη στα παιδιά μας,για τους νέους αγώνες που έρχονται.
Αγώνες και όχι συμβιβασμούς, αγώνες και όχι αυταπάτες, αγώνες και όχι πισωγυρίσματα.

Σε όποιους  δρόμους  και αν βρεθούμε,ας είναι για να  διατρανώσουμε την απόφασή μας για την ανατροπή του συστήματος.
 

Ας αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του.

Η 1η του Μάη του 2012 να γίνει ορόσημο νέων αγώνων!

Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά.

Δεν είναι αργία,είν΄απεργία

Παλεύει η εργατιά

Βουή και αντάρα να σηκωθεί στον αγέρα, συνέχεια στους αγώνες της εργατικής τάξης στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.

Στην απεργιακή διαδήλωση της 1ης του Μάη να τιμήσουμε και να συνδέσουμε τους αγώνες μας  με τους πρωτοπόρους εργάτες.
Με τους εξεγερμένους του  Σικάγου και τους Καπνεργάτες του ματωμένου Μάη του ΄36 στην Θεσσαλονίκη, τους εκτελεσμένους της  Καισαριανής.

Να τιμήσουμε  τους πρωτοπόρους που ως τα σήμερα, μπροστάρηδες των αγώνων για τα δικαιώματα της τάξης μας, κράτησαν ψηλά την κόκκινη σημαία των αγώνων.

Να  διατρανώσουμε την απόφασή μας να μην επιτρέψουμε σε κανένα να υποθηκεύσει την ζωή μας.
Απαίτηση των καιρών να πυκνώσουμε τις γραμμές του αγώνα και ο αγώνας  να γίνει υπόθεση του κάθε εργαζόμενου και άνεργου, του συνταξιούχου και του φοιτητή, των γυναικών και όλων των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς.

Κατεβαίνουμε  στους δρόμους να διατρανώσουμε την απόφασή μας  
ή αυτοί ή εμείς.


Δεν ζητάμε ψίχουλα πια, δεν ζητάμε καλύτερους μισθούς, δεν ζητάμε καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Σήμερα πια δεν έχουμε τέτοια περιθώρια, σήμερα,  

διεκδικούμε τα Πάντα,γιατί μας παίρνουν τα πάντα και  γιατί τα πάντα μας ανήκουν.

Μας ανήκει όλος ο πλούτος, γιατί είμαστε εμείς που τον παράγουμε. Μας ανήκει η ζωή γιατί εμείς είμαστε εκείνοι που της δίνουμε πνοή. 
Διαδηλώνουμε ενάντια στις επιδιώξεις τους.

Υπερασπιζόμαστε την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας.

Επιλέγουμε να μην ζούμε λάθος,όπως  λέει ο Μπέρτολ Μπρεχτ:

«Στους δύσκολους καιρούς όποιος δεν αντιστέκεται ζει λάθος». 

Χρέος μας δεν είναι μόνον το βροντερό παρών μας στις απεργιακές διεκδικήσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς, χρέος μας είναι το ανέβασμα της ταξικής συνείδησης και ο ταξικός αγώνας που  είναι το μόνο όπλο μας ενάντια στον ταξικό εχθρό, που πάνω στον επιθανάτιο ρόγχο του σφαδάζει και σπέρνει ολούθε τον όλεθρο.
Τούτη η Πρωτομαγιά είναι μια ξεχωριστή μέρα, πέρα από τους συμβολισμούς της.

Τούτην την Πρωτομαγιά η εργατική τάξη είναι αντιμέτωπη με μία από τις πιο σκληρές και απάνθρωπες επιθέσεις στην ιστορία της. 

Διακυβεύεται η ίδια τους η υπόσταση.
Διακυβεύεται η ίδια μας ή ζωή.

Τούτη την ώρα χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται σε απεργιακές και διεκδικητικές κινητοποιήσεις.

Απαντούν αποφασιστικά στις επιδιώξεις της πλουτοκρατίας των αφεντικών,  που με τις πλάτες των πολιτικών τους εκπροσώπων επιβάλουν συνθήκες γαλέρας στους εργαζόμενους όλων των κλάδων.
Οι εργαζόμενοι καλούνται να ανατρέψουν το  απάνθρωπο εκμεταλλευτικό σύστημα,συνειδητά, αποφασιστικά, μόνο που πρέπει να συντονισθούν.
Να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους.
Να πάρουν κουράγιο όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, να ακουστούν τα τραγούδια και τα συνθήματά μας,στους δρόμους και στις γειτονιές,  έτσι που κανείς να μην αισθάνεται μόνος του,έτσι που να νιώσουμε την δύναμή μας.

Μπορούμε!

Μπορούμε να συμπορευθούμε κάτω από τα πανό των Χαλυβουργών, των Οικοδόμων, μπορούμε να συμπορευθούμε με τους ναυτεργάτες, με τους εργάτες της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, τους μεταλεργάτες, τους επισιτιστές, τους συνταξιούχους τους φοιτητές, τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών,τους εργάτες της γης.

Να απλώσουμε το μήνυμα της ρήξης και της ανατροπής, μακρυά από αυταπάτες και νόθα διλήμματα.
Μακρυά από ιδεοληψίες και αποκλεισμούς  και με πλήρη συνείδηση, ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Σήμερα η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι της νόησης και οι χειρώνακτες, όλοι οι εργαζόμενοι, πρέπει να αποφασίσουμε  με ποιους θα παμε  και ποιους θα αφήσουμε.

Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία, έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με τους δυνάστες μας, αυτούς που μας κηρυξαν τον πόλεμο.

Καθήκον μας, η αντεπίθεση. 

Ζήτω η εργατική Πρωτομαγια.

18+μία

 Πώς θα είναι την Δευτέρα 7/5;

18+μία!
Και η επόμενη.....
Δευτέρα 7 Μαΐου του Σωτήριου έτους 2012!
Σωτήριου;
Πώς θα είναι η επόμενη μέρα;
Το πολιτικό τοπίο θα διαμορφωθεί, ανάλογα με την έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας!
Πώς  όμως θα εκφραστεί στις κάλπες η λαϊκή βούληση;

Η αγανάκτηση, η απόγνωση είναι έκδηλη, πώς όμως θα εκφραστεί;

Οι πάντες είναι ανήσυχοι για την επόμενη μέρα.
Ο Βενιζέλος δηλώνει:
 "Αν το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πρώτο κόμμα, ο τόπος κινδυνεύει με ακυβερνησία"



«Η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρή εντολή και κυβερνητική σταθερότητα".....Δηλώνει ο Σαμαράς  βάζοντας σαν ένα από τους 5(;) στόχους του, να πείσει για την ανάγκη αυτοδυναμίας.


« Γι αυτό ζητάμε καθαρή εντολή για να είμαστε υπεύθυνη κυβέρνηση και να εφαρμόσουμε ολόκληρο το πρόγραμμά μας χωρίς συμβιβασμούς αυτούς που μας έφεραν στην κρίση».


Όσο για τους κύκλους των Βρυξελλών, το ΔΝΤ,και σύσσωμοι οι δανειστές μας, εκφράζουν με όλους τους τρόπους και με απροκάλυπτες παρεμβάσεις την αγωνία και τον τρόμο τους .

Το ενδεχόμενο ακυβερνησίας και προσφυγής και πάλι σε διαδοχικές εκλογές, αποτελεί ένα από τα καταστροφικά γι΄αυτούς σενάρια, που εξετάζονται σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον, και  επισείουν τον κίνδυνο της άτακτης χρεοκοπίας

Ω του θράσους το βάθος το απροσμέτρητο!

Παίζουν το παιγνίδι τους, παίζουν όλα τα χαρτιά τους, δίνουν τα ρέστα τους.

Το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, συσπειρωμένο κάτω από την ομπρέλα της απαιτούμενης και επιβεβλημένης  "συναίνεσης", με απόλυτη συνέπεια εφάρμοσε τα μέτρα σε βάρος του λαού που σήμερα είναι αντιμέτωπο ήδη  με μια ανεξέλεγκτη πτώχευση και εξαθλίωση.
  
 Οι μετρήσεις δεν τους βγαίνουν και πιθανόν, μέχρι και την μέρα της κάλπης τα πράγματα να είναι ακόμη χειρότερα για τα κόμματα του μαύρου μετώπου, για τα κόμματα του μνημονίου.

Τα αντιμνημονιακά κόμματα όμως;

 Οι "έτεροι Καππαδόκες"; 
Παλεύουν με νύχια και με δόντια να εισπράξουν τα απόνερα, να τα μαζέψουν και να τα ρίξουν  σε μία δεξαμενή την  επομένη των εκλογών.
Ευαισθητοποιημένοι, Πατριώτες, προ παντός πατριώτες εθνοσωτήρες , προχωρούν στην δημιουργία κομμάτων, προσχωρούν  σε ανίερες συνεργασίες και συμμαχίες, πανηγυρίζοντας για τον πλουραλισμό, την πολυφωνία που εξασφαλίζεται  με την "συσπείρωση" των "έντιμων φωνών"  που θα  επιστρέψουν την επαύριο στην "μάνα γης" που τους εξέθρεψε και την υπηρέτησαν, για να υπερασπιστούν για  ακόμη μια φορά την "Πατρίς" που θα καταστραφεί αν δεν εφαρμοστούν οι άνωθεν εντολές.  


Άλλοι πάλι,  Πατριώτες επίσης, ευαισθητοποιημένοι  που δεν αντέχουν άλλο να βλέπουν το λαό να εξοντώνεται , αυτοί που αποσκίρτησαν από τα κόμματα της  κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά  οι υπογραφές των περισσότερων βρίσκονται κάτω από τα κείμενα που υποθηκεύουν την ζωή μας, που για χρόνια ολόκληρα συμμετείχαν υπηρετώντας τα προγράμματα των Σημίτη ,Τσοχατζόπουλου Καραμανλή,Ρουσόπουλου,και των άλλων καλόπαιδων,ξεδιάντροπα  σήμερα, υψώνουν την σημαία του αντιστασιακού αντιμνημονιακού και, προσχωρούν  στα κόμματα εκείνα  που χαράσσουν  "αντιμνημονιακή" πορεία, που επαίρονται για την υπευθυνότητά τους και  δηλώνουν, ότι με την πολιτική τους ενάντια στο μνημόνιο και οπωσδήποτε μέσα στην ΕΕ, θα σώσουν την χώρα και τον λαό της, θα βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσής των λαϊκών στρωμάτων.

Αυτά τα κόμματά  που εξελίχθηκαν σε προθάλαμο υποδοχής, λογής λογής παραγόντων και προσφέρουν θέσεις στάθμευσης για όσους δεν βρήκαν πάρκιν στην πολυκατοικία τους.

Τελικά μπορεί να μας πει κάποιος τι πάμε να ψηφίσουμε στις 6 του μήνα;


Ποιο είναι το διακύβευμα  αυτών των εκλογών;
Τι είμαστε; Μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί.....;
Ποιους θα χρίσουμε σωτήρες μας, ποιους θα επιλέξουμε να εμπιστευτούμε; 

Καιρός είναι να καταλάβουμε όλοι μας ότι δεν υπάρχουν σωτήρες και δεν υπάρχει το  μαγικό ραβδί  στα χέρια κάποιου που θα ανοίξει  την θάλασσα ως άλλος  Μωυσής, για να διαβούμε χωρίς καν να βραχούμε.
Καιρός είναι να συνειδητοποιήσουμε  ότι το μνημόνιο δεν είναι παρά μόνον το μέσο, το όπλο με το οποίο επιχειρούν να διαχειριστούν την κρίση, τους εσωτερικούς τους κραδασμούς υψηλών μποφόρ, ρίχτερ και ντεσιμπέλ.

Τα αίτια της κρίσης βρίσκονται στο ίδιο το σύστημα στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Είναι ο Καπιταλισμός  που πρέπει να τσακιστεί, μέσα σε αυτό το βαθιά εκμεταλλευτικό σύστημα και κάτω από συνθήκες  της δομικής του κρίσης, δεν μπορεί να εφαρμοστεί φιλολαϊκή πολιτική.
   
Μέσα στην ΕΕ και με άθικτη την εξουσία των μονοπωλίων,όποια κυβέρνηση και να προκύψει δεν μπορεί να δώσει λύσεις. 


 Ο πόλεμος είναι ταξικός και σαν τέτοιον, πρέπει να τον αντιμετωπίσει ό ίδιος ο λαός. 
Μόνον αυτός, μέσα από οργανωμένο αγώνα μπορεί να επιβάλλει λύσεις προς όφελός του.
Η οικοδόμηση ενός ευρύτερου μετώπου, η ανάπτυξη  των λαϊκών αγώνων, η συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων για την  ανατροπή της βάρβαρης εξουσίας των μονοπωλίων.

Αυτό είναι το ζητούμενο αυτό πρέπει να είναι το πρόταγμα.

Αυτή η προοπτική είναι εκείνη που  μπορεί να αποτελέσει  κριτήριο για τις εκλογές και αυτό, δεν θα προκύψει ασφαλώς μέσα από την κάλπη, αλλά θα δώσει την δυνατότητα σε κείνες τις δυνάμεις που στόχο έχουν την λαϊκή εργατική εξουσία, να πρωτοστατήσουν από καλύτερες θέσεις  στην ανάπτυξη αυτών των αγώνων.

Υπεύθυνοι θα είμαστε εμείς και θα είμαστε εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες των αποφάσεών μας, αλλά και των πράξεών μας.

Όλοι στο πλευρό των Ναυτεργατών!

 

 Τα μεσάνυχτα ξεκίνησε η 48ωρη απεργία της ΠΝΟ με απόφαση που πήραν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των ναυτεργατικών σωματείων.


«Αυτό που συμβαίνει σήμερα με την ΠΝΟ είναι μικρογραφία του αδιεξόδου, στο οποίο κινδυνεύει να βρεθεί η χώρα μετά τις εκλογές. Για καθαρά πολιτικούς λόγους κάποιοι κινούν τα νήματα μια απεργίας πού πλήττει την εικόνα της πατρίδας μας», ανέφερε στη διάρκεια ομιλίας του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εξέφρασε μάλιστα την εκτίμηση ότι υπάρχουν «πολιτικές δυνάμεις επιδιώκουν τη διάλυση του τόπου» και, όπως είπε, «επιχαίρουν όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο».
Ο κ. Βενιζέλος κάλεσε για «ύστατη φορά» όλα τα μέρη να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους, «να σταματήσουν αυτό το παιχνίδι στις πλάτες της εθνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας και να δώσουν δείγματα υπευθυνότητας, να σκεφτούν με όρους κοινωνικής αλληλεγγύης και επιτέλους με όρους εθνικούς και όχι κομματικού ή συνδικαλιστικού ή προσωπικού συμφέροντος».

Και τα λέει αυτά εκείνος που η υπογραφή του βρίσκεται κάτω από όλες τις συμφωνίες που οδηγούν τον λαό,τα λαϊκά στρώματα στην εξαθλίωση.
Αυτός που υποταγμένος στην υπεράσπιση του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου υποθήκευσε με την υπογραφή του το μέλλον μας , την ζωή μας , την ίδια την Πατρίδα,στο όνομα του Εθνικού συμφέροντος.


Το ίδιο ανήσυχη και η Άννα Διαμαντοπούλου που με την σειρά της κόπτεται για τα αδιέξοδα που δημιουργεί η απεργία της ΠΝΟ στον χώρο του Τουρισμού της "βαριάς βιομηχανίας" της χώρας.
"Προειλημμένη απόφαση" ονομάζει την απόφαση της ΠΝΟ, που  "υπαγορεύτηκε από τις προεκλογικές σκοπιμότητες του ΚΚΕ»

Την έχει πιάσει μάλιστα και ένας ιδιαίτερος πόνος που από αυτήν την απεργία προκαλείται μεγάλη ζημιά στο δημόσιο και το κοινωνικό σύνολο!

Είναι φορές που αναρωτιέται κανείς πως έχοντας τόση δύναμη το ΚΚΕ να κατεβάζει σε απεργίες αναίτιες,ναυτεργάτες, Χαλυβουργούς,αγρότες,ολόκληρους κλάδους, μόνον από μικροκομματικό συμφέρον,πώς έχοντας τόση δύναμη ώστε να κλείνει βιομηχανίες, δεν είναι σήμερα στην εξουσία και δεν τους έχει ανατρέψει όλους αυτούς.
Η μήπως σήμερα και τόσα χρόνια στην εξουσία είναι το ΚΚΕ αλλά δεν μας το έχει πει κανείς; 


Δεν παρέλειψε βέβαια μεταξύ όλων των άλλων, να πάρει θέση και ο Χρυσοχοϊδης κάνοντας έκκληση να σταματήσουν την απεργία οι ναυτεργάτες, σημειώνοντας ότι, "δεν πρέπει να επικρατήσουν οι συντεχνιακές λογικές και οι εγωιστικές συμπεριφορές". Όπως είπε χαρακτηριστικά 
«κάθε ώρα απεργίας θα είναι και μια σφαίρα στην καρδιά της χώρας»

Αυτοί που δολοφονούν με ή χωρίς σφαίρες τους πολίτες αυτής της χώρας.
Οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί.


Στο μεταξύ οι "καταγγελίες"πήραν και έδωσαν για τις παρεμβάσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που 

»Κατά την έναρξη της συνεδρίασης της εκτελεστικής επιτροπής της ΠΝΟ εισέβαλαν στον χώρο της συνεδρίασης, ναυτικοί, μέλη του ΠΑΜΕ, με αποτέλεσμα την βίαιη διακοπή της συνεδρίασης και την αποχώρηση των εννέα από τα δεκατέσσερα μέλη της εκτελεστικής επιτροπής με συνέπεια να μην πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση"
Αυτός είναι και ο λόγος που επικράτησε για λίγο και ως τις 12 το μεσημέρι μια κάποια αισιοδοξία για στους κυβερνητικούς κύκλους σχετικά με την τροπή που θα έπαιρνε η υπόθεση της 48ωρης στην συνεδρίαση.
Διαψεύστηκαν οι ελπίδες τους και οι εκτιμήσεις τους.
Τώρα πώς πάρθηκε η απόφαση για την 48ωρη απεργία  είναι ένα ερώτημα.
Είναι εξουσία σας λέω το ΚΚΕ και δεν το ξέρουμε! 
Ανάμεσα σε όσους αντιτίθενται στις απεργιακές διεκδικητικές κινητοποιήσεις της ΠΝΟ συγκαταλέγεται και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ)  Απόστολος Βεντούρης
που χαρακτήρισε την ΠΝΟ ως "μικρή φασιστική κάστα που αμείβεται πλουσιοπάροχα"

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ (Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων) Ανδρεάδης Ανδρέας .  
Χαρακτήρισε προκλητικότατη την απεργία και δήλωσε εξοργισμένος !

Τα θρασίμια! 

Τα ναυτεργατικά σωματεία που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ σε ανακοίνωση που εξέδωσαν το βράδυ της Κυριακής επισήμαιναν ότι η υπουργός «αντί να απαντήσει και να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των ναυτεργατών, επιτέθηκε ενάντια στους εκπροσώπους των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ - ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ - ΠΕΕΜΑΓΕΝ, προσπαθώντας να υπονομεύσει τον δίκαιο απεργιακό αγώνα των ναυτεργατών. Η προσπάθειά της θα πέσει στο κενό με την καθολική συμμετοχή στην 48ωρη πανελλαδική απεργία και την αλληλεγγύη που εκφράζεται από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα».
Το ΚΚΕ τονίζει ότι ο αγώνας των ναυτεργατών είναι δίκαιος, είναι αγώνας για τη δουλειά και την επιβίωση. Η επίθεση που εξαπολύεται από τους εφοπλιστές, τα ΜΜΕ και τα κόμματα του κεφαλαίου στη διήμερη απεργία των ναυτεργατών είναι θρασύτατη», επισημαίνει σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ
«Η πολιτική που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση είναι εκείνη που τσακίζει νησιώτες, φτωχομεσαίους αγρότες και εργαζόμενους. Οι ίδιοι που αυξάνουν τα ναύλα, προωθούν την ανασφάλιστη, μαύρη εργασία στα πλοία θέτοντας σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα, μειώνουν δρομολόγια και τσακίζουν συνολικά το εργατικό λαϊκό εισόδημα, παριστάνουν τους υπερασπιστές των νησιωτών και των εργαζομένων», προστίθεται στην ανακοίνωση.
«Η απεργία των ναυτεργατών, όπως και κάθε απεργιακή κινητοποίηση κάθε κλάδου εργαζομένων, ασφαλώς και έχει συνέπειες. Την αποκλειστική ευθύνη για την ταλαιπωρία των νησιωτών, των ταξιδιωτών και της αγροτιάς την έχει η κυβέρνηση που χτυπάει αλύπητα τα στοιχειώδη δικαιώματα όλων των εργαζομένων προς όφελος των εφοπλιστών και αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των ναυτεργατών».

Τα

ΚΛΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΣΕ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ - ΤΟΥΡΙΣΜΟ - ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ

καλούν με ανοιχτή επιστολή τους,σε Παλλαϊκή στηριξη των ναυτεργατών, σε απάντηση στις προκλητικές δηλώσεις όπως λένε των μεγαλοξενοδόχων του Συν.Ελ.Τουρ. Επιχειρήσεων(ΣΕΤΕ)
Την ανοιχτή επιστολή  τους υπογράφουν: 

  Τα κλαδικά Συνδικάτα Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Κέρκυρας, Κεφαλλονιάς, Ζακύνθου, Κω, Λήμνου, Λέσβου, Ικαρίας, Λάρισας, τα Επιχειρησιακά Σωματεία στα ξενοδοχεία ΤΙΤΑΝΙΑ, ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ, ΝΟΒΟΤΕΛ, ΚΑΡΑΒΕΛ, OLYMPIC ROYAL, ΙΝΤΕΡΚΟΝΤΙΝΕΝΤΑΛ και CROWN PLAZA, καθώς και οι Σωματειακές Επιτροπές Εργαζομένων στα ξενοδοχεία του ομίλου Δασκαλαντωνάκη και στο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ.

 Αντίστοιχες ανακοινώσεις έβγαλαν και η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας, η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο, το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ  
Αναλυτικά η ανακοίνωση  ΕΔΩ


 Aνακοίνωση της ΠΑΣΥ για την απεργία των ναυτεργατών  ΕΔΩ


Και ακόμη 
Όλη η Σκόπελος στο πλευρό των ναυτεργατών
Η ανακοίνωση της επιτροπής αγώνα Σκοπέλου   ΕΔΩ

ΕΔΩ     
θερμή παράκληση του skopelos news  άνεργοι οι συνταξιούχοι ναυτεργάτες από τον Βόλο η  κοντινές περιοχές ακόμη και από την Θεσσαλία   αύριο το πρωί  να είμαστε όλοι στο λιμάνι του Βόλου για να βοηθήσουμε  τους ναυτεργάτες στα πλοία που κάνουν τη γραμμή Βόλος  Σποράδες να μην δεχτούν πιέσεις και να γίνουν απεργοσπάστες χωρίς να θέλουν ....

 ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ!

 

Η επιστολή της θυγατέρας του Δημήτρη Χριστούλα

Η επιστολή της κ. Χριστούλα:

«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου (Δημήτρη Χριστούλα), δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.


Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.


Για κάποιους, για ''τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας", σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.


Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.


Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.


Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου "To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση".


Έμμυ Χριστούλα».

Πηγή

Τα βόλια της εργατικής τάξης δεν στοχεύουν τους κροτάφους μας,

στοχεύουν την καρδιά του συστήματός σας !

Στην Βουλή τα στοιχεία που διαβιβάστηκαν από την Ελληνική Αστυνομία μετά από επερώτηση,κάνουν λόγο  για 1727 αυτοκτονίες, συμπεριλαμβανοντας και τις απόπειρες αυτοκτονίας στην περίοδο 2009-2011.    
863 περιστατικά τον χρόνο !
Και είναι χαρακτηριστικό ότι τα χρόνια από 2000-2009 τα περιστατικά παρέμεναν σταθερά στα 350 με 400 ανά έτος.
Άλλωστε είναι ο ίδιος ο Λοβέρδος που είχε δηλώσει ότι οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα παρουσίασαν αύξηση της τάξης του  40% τους πρώτους μήνες του 2011


Ποια είναι τα αίτια της αυτοκτονίας;
Οι λόγοι αποδίδονται σε διάφορες ψυχικές διαταραχές.
Χρόνιοι εθισμοί σε ναρκωτικές ουσίες και στο αλκοόλ, αλλά και τα οικονομικά κοινωνικά προβλήματα είναι βασικά ζητήματα και  παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι που οδηγούν στην αυτοκτονία βέβαια, αλλά όπως  και να έχει η αυτοκτονία είναι ένα κοινωνικό κατ΄ουσία φαινόμενο.
Είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης της εκάστοτε κοινωνίας. Των κοινωνικών σχέσεων που αναπτύσσονται και που είναι συνάρτηση των σχέσεων παραγωγής.


Χθες  λοιπόν είχαμε την αυτοκτονία ενός συμπολίτη μας.
Γιατί τόσος πολύς λόγος; 
Έχουν προηγηθεί πολλές αυτοκτονίες στις μέρες μας για τους ίδιους λόγους που οδήγησαν τον Αυτόχειρα του Συντάγματος στην αυτοκτονία.


Είναι που  ο ίδιος επέλεξε τον τρόπο και ήταν ένας τρόπος καταγγελία, ήταν μια κραυγή που ξέσκισε τον ουρανό της Αθήνας, είναι που με τον τρόπο που επέλεξε μπήκε στα σπίτια όλων, το έκανε υπόθεση όλων, έδειξε τους φονιάδες του, τους φονιάδες μας.


Αναρωτιέμαι πόσοι από εκείνους  που αποφασίζουν να δώσουν τέλος στην ζωή τους, στο "πολυτιμότερο αγαθό", θα ήταν διατεθειμένοι να αγωνιστούν υπερασπιζόμενοι αυτήν την ζωή που σήμερα μας παίρνουν;


Ξέρουν τους τρόπους, τους δρόμους του αγώνα;


Ο χθεσινός αυτόχειρας, είναι προφανές και αξιοπρέπεια διέθετε  και φιλότιμο είχε  και συναίσθηση της κατάστασης που βιώνουμε και, απ΄ότι φαίνεται  γνώριζε  και προς τα που οδηγούμαστε.
Έβλεπε το αδιέξοδο.(;)
Ίσως μάλιστα να είχε περισσότερο αναπτυγμένο το αίσθημα της αξιοπρέπειας από πολλούς άλλους που παραμένουν ασυγκίνητοι και αμέτοχοι θεατές, ακόμη και της ίδιας τους  της     εξόντωσης,στρουθοκαμηλίζοντας.


Στις σημερινές συνθήκες και μέσα σε αυτόν τον ζόφο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι το όπλο στον κρόταφο του Δημήτρη, το κρατούσαν οι πολιτικοί  εκφραστές της πλουτοκρατίας.


Δεν ήταν αυτό που έγινε εχθές αυτοκτονία, ήταν δολοφονία.


Όπως έγκλημα είναι τα χιλιάδες παιδιά που λιποθυμούν  από την ασιτία, έγκλημα είναι να βγάζεις στην ανεργία και να οδηγείς στην απόγνωση εκατομμύρια ανθρώπους, έγκλημα είναι να μην έχουν πρόσβαση εκατομμύρια συνάνθρωποι μας στην υγεία και την περίθαλψη,έγκλημα είναι οι χιλιάδες άστεγοι,έγκλημα είναι οι ουρές για τα συσσίτια των φιλάνθρωπων κυριών και κυρίων......



Έγκλημα  κατά συρροή είναι τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του λαού μας.
 

Και αυτοί, οι εγκληματίες, έχουν το θράσος και χωρίς ντροπή βγαίνουν και κάνουν προκλητικά  δηλώσεις συμπαράστασης, θλίψης,πόνου και συντριβής  και δίνουν και οδηγίες για την αντιμετώπιση της κατάστασης που οι ίδιοι δημιούργησαν, οι άθλιοι, οι δολοφόνοι.


Έχουν το θράσος να προκαλούν ακόμη και πάνω από τα πτώματα,και τις σωρούς  των θυμάτων τους. 
Στα πλαίσια της "συντριβής" τους η πολιτική ηγεσία,"συντετριμμένη"  εξαναγκάστηκε να τοποθετηθεί στο γεγονός.
Έτσι ο Πρωθυπουργεύον κ. Παπαδήμος είπε:

 “Είναι τραγικό ένας συνάνθρωπός μας να δίνει τέλος στη ζωή του. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες για την κοινωνία μας πρέπει όλοι -πολιτεία και πολίτες- να στηρίξουμε τους ανθρώπους δίπλα μας που βρίσκονται σε απόγνωση”!!!


Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ,  Β. Βενιζέλος σε συγκέντρωση με τους ανθρώπους της "επιστήμης" της "τέχνης" και του "πολιτισμού" (;) Πήρε θέση ενάντια στην πολιτική "εκμετάλλευση" της αυτοκτονίας του 77χρόνου συνταξιούχου δηλώνοντας :


«Η αυτοκτονία του συνταξιούχου στο Σύνταγμα προκάλεσε παράταιρα και φθηνά σχόλια γιατί κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα τα πράγματα δεν είναι ίδια και γιατί κάποιοι δεν διακατέχονται από τον ίδιο βαθμό ευαισθησίας»,


 Ο κ. Σαμαράς,ένας εκ των βασικών πρωταγωνιστών που συνέβαλαν στην  διαχείριση της κρίσης του κεφαλαίου οδηγώντας σε τραγωδία τους πολίτες αυτής της χώρας, δήλωσε:


«θάνατος δεν είναι μόνο η πτώχευση, αλλά και το να ζει κανείς χωρίς ελπίδα» και τόνισε πως «αυτό κάνει το χρέος μας πιο επείγον να βγάλουμε τους Έλληνες από το τέλμα και την απελπισία».(!)


Αυτοί που και με τις δικές τους υπογραφές υποθήκευσαν το μέλλον μας, σκότωσαν τις ελπίδες  του λαού και κυρίως των νέων παιδιών.
Αυτοί που με δουλοπρέπεια υπηρετούν τους εντολοδόχους τους, τολμάνε με θράσος να κάνουν λόγο για εκμετάλλευση, για συμπαράσταση για αλληλεγγύη.

Μιλούν για ελπίδες,παρακολουθώντας την εξοντωση των εργαζομένων της χώρας, με το ψυχρό μάτι του σαδιστή που ικανοποιείται από την αποτρόπαια πράξη του.

Και το άκρον άωτον της προκλητικότητας ο Μπεγλίτης του ΠΑΣΟΚ ,που μεταξύ άλλων δήλωσε


 «Το αν είχε χρέη, αν δεν είχε χρέη το αν τα 'φαγαν τα παιδιά του ή αν τα 'φαγε ο ίδιος. Σεβασμό σε αυτές τις περιπτώσεις».


Αυτά τα θρασίμια, αυτοί οι δολοφόνοι, τολμούν και μιλούν.


Αυτοκτονία!
Αποτέλεσμα;

Ακούστηκε ένας πυροβολισμός και τα πουλιά πέταξαν από τα δέντρα  στο αέρα, τρομαγμένα.

Τι κρίμα, θα ξεχαστεί ακόμη και το όνομά του, τι κρίμα οι δολοφόνοι του, (μας) θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να επιλέγουν τα θύματά τους, τον λαό.


Τι κρίμα, οι δολοφόνοι θα συνεχίσουν να βγαίνουν ξεδιάντροπα στο γυαλί και να φτύνουν την ζωή μας,συνεχίζοντας το αποτρόπαιο έργο τους.




Εμείς δεν τους χαρίζουμε λεπτό από την ζωή μας ,εμείς θα συνεχίσουμε με τον αγώνα μας να μετατρέψουμε σε εφιάλτη  τις μέρες και τα βράδια τους.


Γιατί τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος μας, έτσι και τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν τα άνομα αντιλαϊκά τους σχεδιά, θα οδηγήσουν στην φυσική μας εξόντωση.

Δεν τους χαρίζουμε τίποτα,δεν θα τους επιτρέψουμε να υποθηκέψουν την ζωή μας.

Με όλα τα μέσα, με όλους τους τρόπους,με ανυποχώρητους αγώνες ,πρέπει να  υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις και  τα δικαιώματά μας. 

Εμείς με αγώνες υπερασπιζόμαστε το μέλλον την ζωή.
Ξέρουμε ότι έχουμε την δύναμη και θα την βρούμε στους δρόμους του αγώνα.

Έτσι κ. Παπαδήμα δείχνουμε την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια μας.

Έτσι κ. Βενιζέλο αντιστεκόμαστε και δείχνουμε την ευαισθησία μας.

Και κ. Σαμαρά, εσείς και οι όμοιοί σας μην επικαλείσθε τις ελπίδες μας, δεν σας το συνιστούμε.