Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Τα τραγούδια που αγαπώ και σας αφιερώνω, μέχρι να τα ξαναπούμε σύντομα

 Απο καρδιάς με μια μεγάλη αγγαλιά.


Για  όλους εσάς τους φίλους μου και για  έναν έναν ξεχωριστά, είναι διαλεγμένα  τα τραγούδια που θα μπορούσα να  ακούω όλη μέρα.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά υποψιάζομαι ότι έχετε κουραστεί να με ακούτε να λέω τα ίδια πράγματα για τον καπιταλισμό, για την υπεραξία, για τις εσωτερικές συγκρούσεις του καπιταλισμού, για την βασική του αντίθεση, για τους μηχανισμούς του    και κυρίως για τις ανάγκες της ιστορίας και για τον ρόλο που καλείται να παίξει η πρωτοπορία της εργατικής τάξης.
Αλλά και εγώ από την πλευρά μου νομίζω ότι τα έχω πει όλα! Όλα;
Είναι πιστεύω καλύτερα τέτοιες ώρες, να μην μιλάμε για  όλα........
Η αισιοδοξία πρέπει να είναι συνοδοιπόρος μας τούτες τις ώρες που ο άνεμος μας κυνηγά.
Σας αφιερώνω λοιπόν αυτά τα τραγούδια και μακάρι να μπορούσα να βάλω και άλλα πολλά που αγαπώ να ακούω.
Τις καλημέρες σας τις θέλω. Μην με ξεχνάτε, εδώ γύρω θα είμαι άλλωστε  και θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Μια μεγάλη αγκαλιά για όλους σας.

 Giuseppe Verdi - Va Pensiero




  The Three Tenors  torna Surriento



  The Three Tenors - Nessun dorma
      


 Frank Sinatra - My Way


 Αmalia Rodtrigues-"Nen as paredes confesso"




 Αmalia Rodtrigue_ Barco Negro




 Dmitry Shostakovich - Jazz Suite No. 2: VI. Waltz 2



Aretha Franklin - Respect




 Canzone del mal di luna_Nicola Piovani



Kαι ο δικός μας ο Μάνος στο "Βαλς των χαμένων ονείρων"




Manos Loizos - To Zeimpekiko Tis Evdokias




 Glykeria - Mes tou Aigaiou ta Nissia





ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΗΚΩΤΣΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ






    Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

       .....Όσο είναι καιρός


    Διαβάζω απόψεις, προβληματισμούς και ανησυχίες για την κατάσταση που επικρατεί, τόσο για την πορεία και την εξέλιξη της κατάστασης στην χώρα,αλλά και για τα γεγονότα που εξελίσσονται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και στον Αραβικό κόσμο. Τυνησία,Αλγερία,Αίγυπτος,Υεμένη,Ιορδανία,Λίβανος  .
    Αξίζει τον κόπο νομίζω να επισημανθούν, η διαφορετικότητα στις απόψεις και στις αντιλήψεις, πολύ περισσότερο στις ερμηνείες, τις προσεγγίσεις και τις προτάσεις που ακούγονται ένθεν κακείθεν.
    Το πρώτο που θα πρέπει να πάρει κανείς υπ΄όψην του, είναι ότι αυτή η ιστορία με την κρίση που προέκυψε 2 1/2 χρόνια πριν, όλους εμάς μας βρήκε απροετοίμαστους.
    Ποιοι είμαστε όλοι εμείς;
    Αρχικά ανήκουμε όλοι στην ίδια τάξη, στην εργατική τάξη.(γι΄αυτούς μιλώ πάντως)
    Στην συντριπτική πλειοψηφία, μιλώ, για ανθρώπους, που έχουμε τα ίδια οράματα, τους ίδιους προβληματισμούς, τις ίδιες αξίες, τις ίδιες αρχές.(πολιτικές και ιδεολογικές)
    Τουλάχιστον αυτό επιβεβαιώνουμε  και εγώ, γι΄αυτούς μιλώ.
    Μιλώ για όλους όσους υπερασπίζονται την ανάγκη  για ισότητα, για αξιοκρατία,για δικαιοσύνη, για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
    Οι περισσότεροι, φαίνεται ότι έχουν πεισθεί για την αξία και την επιστημοσύνη του Μαρξισμού,ακόμη και αν δεν έχουν διαβάσει τα γραπτά των Μαρξ και  Ενγκελς.
    Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, είναι πεισμένοι για την ορθότητα των θέσεων του ΚΚΕ.
    Και για όραμά τους, έχουν την λαϊκή κυριαρχία.
    Φυσικά πρέπει να τονιστεί, ότι λόγος δεν γίνεται για όλους εκείνους τους οικονομικούς, πολιτικούς αναλυτές, τους πανεπιστημιακούς, τους φιλόσοφους,τους δημοσιολόγους  και τους μετά Χριστόν προφήτες.
    Δεν μιλώ για τους επαΐοντες,και εκείνους που έχουν άποψη επί παντός επιστητού.
    Αν αυτό ακούγεται κάπως ειρωνικό και αφοριστικό , να πω ότι φυσικά και στις γραμμές τους, πιθανόν να υπάρχουν και εκείνοι που εμφορούνται από "καλές προθέσεις" και ακόμη, να εξαιρέσω και εκείνους που μιλούν από ταξική θέση.
    Το πόσο μπορεί να υπηρετούν την εργατική τάξη, όλοι όσοι "εμφορούνται" από "καλές προθέσεις" είναι βέβαια ένα άλλο ζήτημα, όχι πάντως της παρούσης.

    Μιλώ λοιπόν, για όλους εμάς που ανήκουμε στην εργατική τάξη, για όλους εμάς που είμαστε αντιμέτωποι με το φάσμα του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού Μεσαίωνα.
    Εκείνο που είναι αποκαλυπτικό και ταυτόχρονα επικίνδυνο, είναι η διαφορετική ανάγνωση των γεγονότων.
    Η διαφορετική ερμηνεία των γεγονότων,όταν μάλιστα οι αιτίες που τα προκαλούν είναι νομοτελειακές.
    Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό, γιατί οι μηχανισμοί της εξουσίας έχουν την δυνατότητα του αποπροσανατολισμού, της παραπληροφόρησης, της στρέβλωσης, της παραχάραξης και εν τέλη της χειραγώγησης του λαού.
    Όλο αυτό το σκηνικό όμως, έχει σαν αποτέλεσμα και άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος,να κρατιέται σε μια κατάσταση αναμονής, σε κατάσταση αδράνειας,σε κατάσταση επιφυλακτικότητας,να παραμένει μετέωρη η εργατική τάξη,αδύναμη να ερμηνεύσει, αδύναμη να παρέμβει, παραδομένη και σχεδόν παραιτημένη από τα ίδια της τα δικαιώματα, που με αυτόν τον τρόπο τα εκχωρεί στα χέρια του ταξικού της εχθρού.  

    Σε όλο αυτό το διάστημα, αυτά που ακούγονται είναι τόσο πολλά και, κάποιες φορές τόσο αντιφατικά.
    Προέρχονται από όλες τις πολιτικές και όχι μόνον  κατευθύνσεις.
    Ο καθένας, από την σκοπιά του.
    Συγκλίνουν όμως στις περισσότερες περιπτώσεις, στον κοινό παρονομαστή της αντικατάστασης της εξουσίας και των πολιτικών του μνημονίου, με άλλους, "ποιο ικανούς, μη διεφθαρμένους πολιτικούς", που θα ασκήσουν δικαιότερη πολιτική προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, που θα διώξουν το ΔΝΤ και την Τρόϊκα.

    Όλα αυτά με μια ουδετερότητα, κυρίως αταξικά και  πάντα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. 

    Ακόμη και όταν γίνεται αναφορά για κρίση του καπιταλιστικού συστήματος,δεν λένε ότι  το καπιταλιστικό σύστημα,  παρά τις όποιες ιδιομορφίες με τις οποίες εφαρμόζετε στις διάφορες χώρες, είναι το οικονομικό εκείνο σύστημα , που βασίζεται στην ανάγκη για υψηλή  κερδοφορία και που τελικά,  οδηγείται στην υπερπαραγωγή και στο αδιέξοδο
    Και δεν μιλούν ακόμη για το ότι, το ξέσπασμα της κρίσης, είναι νομοτελειακό και αδιέξοδο,πέρα και πάνω από τις ικανότητες ή τις αδυναμίες των ανθρώπων ,γιατί τα αίτια της κρίσης βρίσκονται στην βασική αντίθεση του ίδιου του συστήματος που ενυπάρχει: ανάμεσα στην κοινωνική παραγωγή και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της.
    Παρακάμπτοντας όλα αυτά, προτείνονται δεκάδες συνταγές για μια αθεράπευτη αρρώστια.
    Κουβέντα δεν γίνεται, έτσι ώστε να γίνει κατανοητή η φύση της κρίσης που περνάει το καπιταλιστικό σύστημα.
    Μιας κρίσης ,όχι σαν αυτές που το ακολουθούν από την ημέρα της σύστασής του, αλλά μια κρίση που ξεπερνάει σε χαρακτηριστικά, τις χειρότερες μορφές που μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί.
    Ακόμη και οι πλέον προωθημένες αναλύσεις, όταν κάνουν λόγο για τον δομικό  χαρακτήρα της κρίσης,αποφεύγουν να μιλήσουν για την "γενική"  κρίση του καπιταλισμού και κάνουν λόγο για την "ανάκαμψη που θα ακολουθήσει".

    Μια ανάκαμψη όμως, που πίσω της θα έχει αφήσει πτώματα και ερείπια.Που θα έχει οδηγήσει ότι θα έχει απομείνει από την  εργατική τάξη, στην απόλυτη εξαθλίωση.

    Άλλα όταν μιλάς για ανάκαμψη,ο αναγνώστης σου,ο εργαζόμενος,συνυπολογίζει ότι και αυτός θα είναι παρόν, για να ζήσει και να απολαύσει τις "κατακτήσεις" της ανάκαμψης!
    "Γιατί βρε αδερφέ, πόσο θα πάει η κρίση, ένα χρόνο, δύο χρόνια και μετά.....ανάκαμψη"!

    Είναι όλα αυτά, που αποπροσανατολίζουν, που στρεβλώνουν, που αποσταθεροποιούν το υποκείμενο,που το κάνουν να παραπαίει ανάμεσα σε αντιφατικές εκτιμήσεις, σε στρεβλώσεις και σε ερμηνείες που το απομακρύνουν από τις τακτικές που πρέπει να ακολουθήσει για την προάσπιση των συμφερόντων του και την προσέγγιση του στρατηγικού του στόχου, που δεν  μπορεί να είναι άλλο, από την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος στην προοπτική της Λαϊκής εξουσίας.

    Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς το χάσιμο χρόνων για την ανάπτυξη ενός ισχυρού ΜΛΚ την περίοδο της "ειρηνικής συνύπαρξης",κατά την οποία θα έπρεπε να έχουν αναπτυχθεί μορφές πάλης, τόσο στον πολιτικό, όσο και στον οικονομικό και ιδεολογικό τομέα, έτσι ώστε σήμερα να είναι πραγματικά ώριμες και οι υποκειμενικές συνθήκες, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό, γιατί σήμερα όλοι εμείς (αυτοί που περιέγραψα παραπάνω),έχουμε διαφορετική οπτική, διαφορετική αντίληψη,διαφορετική ερμηνεία.
    Γιατί με λίγα λόγια,  είμαστε  έτοιμοι και ανοχύρωτοι,για να δεχθούμε τις όποιες προτάσεις, χωρίς να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε, σκοπούς και στόχους αλλότριους και αποπροσανατολιστικούς.

    Μέσα σε αυτό το σκηνικό,ο βασικός κορμός του λαού αποσυντίθεται κάτω από την επιβολή καταιγιστικών μέτρων και γίνεται ορατή η "λουμπενοποίηση" ομάδων της εργατικής τάξης.
    Παράλληλα η λαϊκή δυσαρέσκεια αυξάνεται, η οργή και η απόγνωση μπορεί να οδηγήσουν σε λαϊκή εξέγερση.

    Μια λαϊκή εξέγερση όμως χωρίς οργάνωση, δίχως την συνειδητή ταξική αντίσταση του λαού,τι εγγυήσεις προσφέρει.
    Το θέμα δεν είναι οι θυσίες που θα απαιτηθούν, αλλά η εξασφάλιση των αποτελεσμάτων των θυσιών.

    Οι καιροί ου μενετοί. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους "όλοι εκείνοι" που τάσσονται στο πλευρό της εργατικής τάξης, που έχουν την υποχρέωση  να ανταποκριθούν στην ιστορική τους αποστολή και που ο  λόγος ύπαρξής τους είναι, να οργανώσουν την πάλη της εργατικής τάξης.
    Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να ανατραπεί ο σημερινός συσχετισμός δύναμης και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την δημιουργία ενός πλατιού λαϊκού μετώπου,να οργανωθεί η ταξική πάλη για να ανατραπεί το εκμεταλλευτικό σύστημα και να οικοδομηθεί η Σοσιαλιστική κοινωνία. 
    Ο καπιταλισμός δεν θα αποσυρθεί από μόνος του.
    Θα παλέψει με όλα τα μέσα να παραμείνει στην εξουσία, με ότι αντίτιμο και αν χρειαστεί να πληρώσει η εργατική τάξη.
    Το ζητούμενο είναι να μπορέσει η εργατική τάξη να γίνει από τάξη για τους άλλους τάξη  για τον εαυτό  της. Με λίγα λόγια, να αποκτήσει ταξική συνείδηση.
    Με λίγα λόγια να διεξάγει ταξική  πάλη, οργανωμένα, αποφασιστικά και αποτελεσματικά.
    Οι προσπάθειες  που καταβάλλονται, άλλον στόχο δεν έχουν, παρά ακριβώς την αποτροπή αυτού του ενδεχόμενου.

    Αυτό ακριβώς κάνει  αναγκαία και την  δική μας προσπάθεια, να κατανοήσουμε τις ανάγκες των καιρών, να μπορέσουμε να δώσουμε απαντήσεις και σωστές ερμηνείες.
    Χρειάζεται προσπάθεια, αλλά είναι αναγκαίο για να μπορέσουμε  να αντισταθούμε και ταυτόχρονα να πιέσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, να ανταποκριθούν στον ρόλο τους και με την δική μας συμμετοχή.
    Να αποκτήσουμε την δυνατότητα μιας οπτικής, πέρα και κάτω από το φαίνεσθαι.
    Να αποκτήσουμε την δυνατότητα ερμηνείας των προτάσεων και των λογής λογής αναλύσεων, να έχουμε την δυνατότητα να αποφεύγουμε και να μην υιοθετούμε  προτάσεις, που έχουν αλλότριους σκοπούς ή στην καλύτερη περίπτωση αποπροασανατολίζουν και δεν βοηθούν στην επίτευξη του στόχου εκείνου που θα απελευθερώσει την εργατική τάξη και θα την καταστήσει, κυρίαρχη τάξη, τάξη για τον εαυτό .



    Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...